مهربانم! کاش خانه ی قلبمان برای پذیرایی ازعشق هرگز واهمه نداشت …
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حالا دلم را مانند آسمان نقاشی می کنم ، اما میخواهم آلودگی و ابر های سیاه اش را پشت رنگ های آبی گم و پنهان کنم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تورا هرلحظه به خاطر مى آورم بى هیچ بهانه! شاید عشق این باشد .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اونی که آدما را خیلی عزیز میکنه ، شادی دیدارشون نیست ، غم ندیدنشونه
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صحبت من و تو همچون صحبت خار و گل است ، بی تو من را خوش نباشد ، گر تو را بی من خوش است .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کجا رسم بر این است که عاشق نشوى/ باغبان باشى و دلتنگ شقایق نشوى
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بر لب دریای حسرت کلبه ای دارم قدیمی ، از تمام دار دنیا دوستی دارم صمیمی.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو ویترین قلبم مجسمه ی بزرگی ازت ساختم تا جای هیچ مجسمه ی دیگه اونجا نباشه .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صندوقچه ای بهر دلت خواهم بود / دریا شوی ، تو ساحلت خواهم بود / ای یار تو که قایق عشقم باشی / من هم ملوان زبلت خواهم بود .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ساعت چیست؟
اختراع غریبیست که جای خالیت را به رخ دلتنگیهایم میکشد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هوای قلبم بارانیست ولی رد پایت بر آن با هیچ بارانی پاک نخواهد شد .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در عمق آرزوی من است که در وجودت خانه ای داشته باشم ، حتی به مساحت یک یاد.